Fizycznym punktem wyjścia do stworzenia prac jest kawalerka w której mieszkam i pracuje. Wziąłem na warsztat jej fizyczne aspekty, materię, która się w niej znajduje oraz to, że pełni ona różne funkcje. Na projekt składają się materiał wideo, który łączy w sobie trzy działania performatywne, fotografie towarzyszące zapisowi filmowemu oraz szkice. Wszystkie te realizacje zazębiają się, i tworzą otwartą całość. Ta otwarta forma, możliwa do filmowej modyfikacji, stanowi swego rodzaju opowieści o mieszkaniu. Wszystkie te gesty w mniejszym lub większym stopniu z kolei inspirowane są historią sztuki a może ściślej: motywami zaciągniętymi z niej.

 

Film podzielony na trzy części rozpoczyna się od prologu Sucho. Był on kręcony się na suchym, zaoranym polu. Jest to jedyna scena, która toczy się poza mieszkaniem. W kadrze znajduje się obiekt, który został przeze mnie przygotowany: jego forma to przeskalowana zmodyfikowana dłoń. Symbolizująca ręce pracy na zaoranym polu, gotowym do zasiania. Zaorane pole, przypominające obrazy Wyczółkowskiego, stanowiło krajobraz dla obiektu, który stworzony przeze mnie, następnie został spalony. Audio tej pracy, to nagrany proces hiperwentylacji; nadmiernego dostarczania powietrza do organizmu poprzez intensywne wdychanie i wydychanie powietrza. Ciało mimo, że nieobecne jest słyszalne. Drugi z materiałów o nazwie Pleśń to udokumentowany obiekt, który jest głową/popiersiem którego powierzchnia pokryta jest skórkami pomarańczy. Obiekt przetrwał przez 43 dni a na wideo widać początek jak i koniec tego 43 dniowego procesu usychania i delikatnego zarastania pleśnią obiektu. Temu filmowemu zapisowi towarzyszy najwięcej zdjęć, które tutaj dołączone z poszczególnych dni pokazują na wizualny aspekt czasowości.
Cykl zamyka działanie performatywne Ziemniak. Ten efemeryczny zapis filmowy jest rezultatem pracy w kuchni, a ściślej z ziemniakami.
W tym cyklu, mimo, że skupiony jest wokół działań performatywnych, nie ma reprezentacji człowieka/performera/ mnie- jako artysty. Ciało w tym projekcie zostaje sprowadzone do samej formy odcisku. Odcisku pracy dłoni, czy wszelkich przejawów mojej pracy na danej materii. Ponadto, używam przeskalowanej formy rzeźbiarskiej ręki, czy głowy, które łączą się w jedno post ciało- ciało poza cielesnością, ale zmaterializowane a jego reprezentacja to artystyczne obiekty.


Kilkuczęściowy film jest więc zapisem działań, łączenia różnych materii i wątków. Obiekty stworzone do pracy ulegają rozpadowi lub wraz z czasem pracując zmieniając swoją strukturę. Pleśń na pomarańczach staje się częścią materii, ukazującą proces i czas. Inne z obiektów zostają stworzone po to, by zostać spalonymi i zniknąć, a jedyny efekt ich obecności to materiał wideo.
Inne z nich są zjadane, tak jak w przypadku ziemniaków. Produkty spożywcze z z kuchni stają się bohaterami kadrów, tworząc w ten sposób współczesne podejście do motywu martwej natury, gdzie ta swoje początki ma w malarstwie.